Wanneer je als maatschappelijk werker binnentreedt in een thuiszorgsituatie rond dementie, dan kom je in een wereld van complexiteit, onvoorspelbaarheid en tegenstrijdige verwachtingen …
Je moet met heel diverse factoren rekening houden:
Er zijn nog wel grote lijnen in het proces, maar er is ook een grote portie ambiguïteit. Functioneren in een complexe en onzekere omgeving is een professioneel groeiproces. Dit vraagt van jou nieuwe vaardigheden en attitudes.
We staan hier even stil bij deze nieuwe competenties. Het gaat niet om een “radicale switch”, maar om het vermogen tot balanceren en verbinden van verschillende invalshoeken. Het hanteren van (= de hand reiken aan) uiteenlopende perspectieven door heen en weer te bewegen tussen twee polen.
Je moet met heel diverse factoren rekening houden:
- ziekteverloop
- verschillende visies en verwachtingen van betrokkenen
- een samenspel van onderlinge familieverhoudingen
- psychische en emotionele verwerkingsprocessen
- draagkracht en draaglast van betrokkenen
- andere hulpverleners die over de vloer komen
- mogelijkheden en grenzen van thuiszorg…
Er zijn nog wel grote lijnen in het proces, maar er is ook een grote portie ambiguïteit. Functioneren in een complexe en onzekere omgeving is een professioneel groeiproces. Dit vraagt van jou nieuwe vaardigheden en attitudes.
We staan hier even stil bij deze nieuwe competenties. Het gaat niet om een “radicale switch”, maar om het vermogen tot balanceren en verbinden van verschillende invalshoeken. Het hanteren van (= de hand reiken aan) uiteenlopende perspectieven door heen en weer te bewegen tussen twee polen.
|
|
Anders gezegd: handelen vanuit een én-én-houding in plaats van of-of.
Deze én-én houding biedt op het eerste gezicht weinig houvast. Wat goed is om te doen, is daarmee niet meteen duidelijk. Het resultaat van ons werk verschuift echter: niet enkel wat we aan hulp of interventie opstarten is belangrijk, maar vooral ook hoe we het thuiszorg-systeem begeleiden. Niet enkel de oplossing, maar ook de kwaliteit van onze communicatie en onze begeleiding doet ertoe. We verbreden onze aandacht van “wat” naar “hoe”. We kunnen dus een nieuw houvast vinden in de coachende vaardigheden waarmee we te werk gaan.
Dit alles neemt niet weg dat kennis van de verschillende aspecten van dementie cruciaal zijn als basis om op terug te vallen. Ook het inzicht in het ziekteverloop is belangrijk. En niet in het minst: de deskundigheid om gepast in te spelen op alle veranderingen die zich voordoen bij de persoon met dementie en zijn omgeving.
Deze én-én houding biedt op het eerste gezicht weinig houvast. Wat goed is om te doen, is daarmee niet meteen duidelijk. Het resultaat van ons werk verschuift echter: niet enkel wat we aan hulp of interventie opstarten is belangrijk, maar vooral ook hoe we het thuiszorg-systeem begeleiden. Niet enkel de oplossing, maar ook de kwaliteit van onze communicatie en onze begeleiding doet ertoe. We verbreden onze aandacht van “wat” naar “hoe”. We kunnen dus een nieuw houvast vinden in de coachende vaardigheden waarmee we te werk gaan.
Dit alles neemt niet weg dat kennis van de verschillende aspecten van dementie cruciaal zijn als basis om op terug te vallen. Ook het inzicht in het ziekteverloop is belangrijk. En niet in het minst: de deskundigheid om gepast in te spelen op alle veranderingen die zich voordoen bij de persoon met dementie en zijn omgeving.
