​"Wij komen aan in een nieuwe thuiszorgsituatie rond dementie en we zitten meteen op 'onze TGV'. In iedere wagon van onze TGV zit een 'oplossing', een aanbod dat we kunnen opstarten … en
vaak willen we met de snelheid van een TGV de oplossing die wij 'uit ervaring' zien zo snel mogelijk introduceren en realiseren … omdat we 'weten' dat dit de situatie vooruithelpt."
​
​(Uit: intervisie-sessie Brugge – 17/11/2015)
Maar misschien is de cliënt en/of de mantelzorger nog niet toe aan deze oplossing. Misschien moeten we eerst aandacht besteden aan de huidige beleving, aan de twijfel, aan de weerstand, aan de verschillende visies bij de betrokkenen … in plaats van met een oplossing te komen. We worden uitgedaagd om onze focus te verbreden: niet enkel “financiële tegemoetkomingen regelen of hulp opstarten” maar ook: het begeleiden van een thuiszorg-proces met diverse betrokkenen, die met veel onzekerheid geconfronteerd worden en met vallen en opstaan tot een bepaalde oplossing groeien. De vraag is niet zozeer of een oplossing op een bepaald moment goed of slecht is, maar vooral of de oplossing past bij het cliëntsysteem. Onze begeleiding bestaat er dan in om te informeren, te ondersteunen, vertrouwen op te bouwen, weerstand au sérieux te nemen, ruimte te laten … kortom: (coachende) gesprekken voeren over mogelijke stappen / oplossingen. De aandacht verschuift en wordt breder: van “oplossen” naar “begeleiden”.
Deze verbreding van aandacht betekent dat we als maatschappelijk werker geconfronteerd worden met “weerstand”, verschillende visies van betrokkenen, verschillend tempo, … Weerstand, twijfel, verschil van mening … zijn in feite de ingrediënten waarmee wij “aan de slag” moeten. We kunnen er niet omheen, want ze horen er gewoon bij. Het betekent ook: leren omgaan met onze onmacht en frustratie als “helper”, met het onvermogen om nu iets op te lossen … het loslaten van onze “oplossingsreflex”. Dit alles vraagt dat we onze begeleidende en coachende vaardigheden “upgraden”.

Een boutade zet dit nog eens extra in de verf:
“De beste mantelzorger is diegene die voor je staat. Met hem of haar moet je het doen … er is geen betere. Met hem/haar moet je op weg.”

​(Sammy Vienne, intervisiebegeleider)